Brodawki podeszwowe: leczenie i przyczyny

Brodawki podeszwowe to narośle na skórze podeszwy lub w fałdach między palcami. Chorobę wywołują wirusy brodawczaka ludzkiego, które są przyczyną innych chorób skóry. Patologia jest powszechna w różnych grupach wiekowych, częściej wśród dzieci z powodu niewydolności dziecięcego układu odpornościowego. Z biegiem czasu grudki mogą same zniknąć, ale wirus przebywa w ciele żywiciela przez całe życie. Choroba rozprzestrzenia się szybko i przenosi się z człowieka na człowieka: nosiciele są zaraźliwi nawet przy braku objawów.

Brodawka podeszwowa lub cierń to łagodna pieczęć na skórze stopy, palców rąk lub nóg, pokryta zrogowaciałym nabłonkiem. Według statystyk choroba ta stanowi jedną trzecią wszystkich diagnoz postawionych przez dermatologów.

Eksperci nie zalecają samodzielnego usuwania brodawek podeszwowych. Mają długi korzeń, który wnika głęboko w skórę. Jeśli nie zostanie całkowicie usunięty, brodawka zacznie ponownie rosnąć.

Co więcej, uszkodzenie otaczających tkanek często przyczynia się do pojawienia się nowotworów potomnych w sąsiednich obszarach skóry, co powoduje powstawanie skupisk mozaikowych.

Te foki są stale zranione, powodując ból podczas chodzenia. W niektórych przypadkach mijają same, jednak ze względu na duży dyskomfort lepiej je usunąć metodami sprzętowymi – laserem, kriodestrukcją, elektrokoagulacją lub falami radiowymi.

Interesujące fakty

• Jest znacznie więcej nosicieli wirusa brodawczaka ludzkiego niż tych, którzy go nie mają.
• Istnieje 118 znanych typów wirusa, brodawki podeszwowe wywołują podtypy 1, 2, 4, 27 i 57.
• Popularną nazwą choroby jest cierń (powiązanie z cierniem, które powoduje ostry ból).

Przyczyny brodawek podeszwowych

Przyczyną choroby jest wirus brodawczaka ludzkiego (HPV). Wchodząc do organizmu poprzez mikrourazy na skórze, atakuje keratynocyty, w wyniku czego rozpoczyna się ich aktywny podział.

Wirus rozprzestrzenia się drogą kontaktowo-domową, w szczególności poprzez:

• słabo zdezynfekowane narzędzia do pedicure;
• powierzchnie w szatniach i prysznice w publicznych basenach, saunach i łaźniach;
• używanie ręczników, kapci i innych artykułów higieny ogólnej;
• bezpośredni kontakt ze skórą, taki jak uścisk dłoni.

Eksperci identyfikują szereg czynników prowokujących, które przyczyniają się do rozwoju choroby:

• nadmierna suchość skóry stóp;
• nadpotliwość - nadmierna potliwość;
• wąskie, obcisłe buty, których noszenie rani skórę;
• deformacja stopy dowolnego pochodzenia (na przykład płaskostopie, zapalenie stawów, choroba zwyrodnieniowa stawów);
• patologie, którym towarzyszy niedożywienie tkanek stopy, w szczególności choroby układu hormonalnego i sercowo-naczyniowego (żylaki kończyn dolnych, cukrzyca, miażdżyca);
• obecność odcisków, odcisków i urazów skóry stopy, które są bramą wejściową do infekcji.

Przy silnej odporności HPV pozostaje w stanie uśpienia. Ale najmniejszy spadek obrony może go łatwo aktywować.

Często prowadzą do zmniejszenia ogólnej odporności:

• częsty stres;
• chroniczne przepracowanie i regularne przeciążenie psycho-emocjonalne;
• długotrwałe stosowanie leków hormonalnych, antybiotyków i leków immunosupresyjnych;
• nierównowaga hormonalna;
• błędy w higienie osobistej i żywieniu.

Najkorzystniejsze warunki dla wirusa to wysoka wilgotność i ciepło.

Najczęściej do infekcji dochodzi podczas chodzenia boso w łaźniach, saunach, basenach oraz w ich szatniach. W takim środowisku HPV może żyć bez żywiciela przez dość długi czas, zachowując wysoką zjadliwość.

Objawy choroby

Pomimo tego, że nowotwór może pojawić się w dowolnym miejscu na podeszwie, jego podstawową lokalizacją są obszary o największym ucisku - pięta, opuszki palców i stopy.

Wizualnie brodawka podeszwowa jest małą białawą pieczęcią o okrągłym lub owalnym kształcie, gładką w dotyku. Jego rozmiar może się różnić w granicach 1-3 cm, a wraz z pojawieniem się nowych warstw rogowacenia nowotwór staje się szorstki i żółknie. Skóra wokół niej zwykle nie ulega zmianie.

W środku pieczęci może znajdować się zagłębienie przypominające krater. Czasami na jego powierzchni pojawiają się ciemnobrązowe lub czarne kropki. Przyczyną tego zjawiska jest zakrzepica drobnych naczyń włosowatych w górnych warstwach nowotworu.

Zwykle na stopie powstaje pojedynczy element. Ale przy obniżonej odporności lub wysokiej reaktywności wirusa może być ich kilka. Przy wielu zmianach elementy albo łączą się w bolesny konglomerat, albo tworzą rodzaj mozaikowego wzoru (klaster).

Czasami zagęszczenie samo się rozwiązuje, ale znacznie częściej, z powodu ciągłych obrażeń, nie znika, a wręcz przeciwnie, zaczyna powodować bolesny dyskomfort u pacjenta podczas chodzenia.

Diagnostyka

Rozpoznanie choroby jest nieco trudne, ponieważ z wyglądu brodawka podeszwowa może być mylona z obszarem hiperkeratozy lub kalusa. Tylko doświadczony dermatolog może odróżnić patologię. Przede wszystkim przeprowadza dermatoskopię i skrobanie górnych warstw nowotworu.

Charakterystyczne cechy zewnętrzne brodawki podeszwowej to:

• obecność czarnych kropek jest objawem „zakrzepowych naczyń włosowatych";
• brak wzoru skóry na powierzchni brodawki, co jest związane ze zmianą DNA w komórkach.

Ostatecznej diagnozy dokonuje się na podstawie pozytywnych wyników diagnostyki PCR dla wirusa brodawczaka ludzkiego. Aby wyjaśnić głębokość zmiany, wykonuje się USG nowotworu skóry.

Podczas diagnozy specjaliści starają się odróżnić brodawki podeszwowe od następujących patologii:

• Kukurydza. Na jego powierzchni znajdują się wzory brodawkowate, a ból nie pojawia się podczas kompresji, ale z powodu bezpośredniego nacisku.
• Keratoderma w zespole Reitera. Grudki w tym przypadku są większe, stożkowe, a nie płaskie. Wokół każdej pieczęci skóra jest przekrwiona i zaogniona.
• Kiła dłoniowo-podeszwowa. Późna manifestacja kiły wtórnej. Różnią się wielością charakteru i bezbolesnością. Ułożone w formie pierścieni lub łuków. Ostateczną diagnozę potwierdzają pozytywne wyniki testu RPR na kiłę.

W niektórych przypadkach pacjent może potrzebować konsultacji z innymi specjalistami - podologiem i dermatoonkologiem (jeśli istnieje podejrzenie procesu złośliwego).

Leczenie

Metodę leczenia wybiera lekarz. Jednocześnie bierze pod uwagę wielkość nowotworu, lokalizację i długość jego korzenia. Schemat leczenia zależy od stadium choroby.

Leczenie w początkowej fazie choroby

Na początku patologii, gdy korzeń brodawki jest niewielki, a warstwa zrogowaciałego nabłonka jest jeszcze cienka, wystarczy leczenie zachowawcze. Jego istota polega na połączeniu środków keratolitycznych, nekrotycznych i przeciwwirusowych.

Przed zastosowaniem leków skóra w zmianie powinna być odpowiednio przygotowana. Ułatwi to wnikanie składników aktywnych i zwiększy skuteczność kuracji. Sekwencja działań dla pacjenta jest następująca:

• gotowanie skóry na parze w ciepłej wodzie;
• staranne usunięcie górnej warstwy rogowej naskórka za pomocą pumeksu;
• dokładne wysuszenie skóry w zmianie;
• nałożenie opatrunku okluzyjnego z keratolitycznym, takim jak kwas salicylowy.

W przypadku skupiska mozaiki, gdy dotknięty obszar jest dość rozległy, lepiej jest użyć plastra nasączonego 40% kwasem salicylowym zamiast bandaża.

Ta metoda leczenia zachowawczego szybko eliminuje ból, ponieważ w jednym zabiegu można usunąć dużą ilość keratyny. Metoda ta jest nie tylko skuteczna, ale także bezbolesna i nie pozostawia blizn. Wadami leczenia zachowawczego keratolitykami są regularność zabiegów i czas trwania leczenia, który może trwać kilka tygodni, a nawet miesięcy. Ponadto ta metoda jest skuteczna tylko w początkowej fazie choroby.

Środki na brodawki podeszwowe

Dodatkowo po leczeniu keratolitykami stosuje się specjalne preparaty, które mają właściwości przeciwwirusowe lub działają kauteryzująco przy stosowaniu zewnętrznym. Skład takich funduszy koniecznie obejmuje zasady lub kwasy.

• Ciemny oleisty płyn do użytku zewnętrznego. Może być używany tylko przez osoby dorosłe. Narzędzie promuje martwicę tkanek, dlatego należy je nakładać tylko w rękawiczkach i ściśle na zmianę. Aby chronić otaczające tkanki, skórę wokół patologicznego uszczelnienia należy najpierw nasmarować kremem.
• Rozwiązanie do użytku zewnętrznego. Działa silnie kauteryzująco, powodując martwicę tkanek.
• Lek do kauteryzacji o raczej łagodnym działaniu. Nie powoduje poważnych oparzeń i blizn.
• Lek przeciwwirusowy najnowszej generacji na bazie roślinnej. Skutecznie działa zarówno na powierzchni skóry, jak iw głębszych warstwach skóry właściwej.
• Cytostatyk o właściwościach kauteryzujących, powodujący martwicę tkanek.

Innym sposobem leczenia zachowawczego jest stosowanie leków cytostatycznych. Najczęściej stosowane leki na bazie 5-fluorouracylu. Związek ten hamuje podział komórek poprzez blokowanie syntezy DNA.

Leczenie patologii w drugim etapie

W drugim etapie stosują metody sprzętowe mające na celu całkowite usunięcie nowotworu, co jest najbardziej optymalną i skuteczną metodą leczenia. Wszystkie mają swoje wady i zalety.

• Elektrokoagulacja. Wpływ prądu elektrycznego przez pętlę koagulacyjną. Stosuje się go, gdy korzeń kłosa nie jest głęboki. W przeciwnym razie możliwe jest tworzenie się blizn. Po zabiegu w miejscu brodawki pojawia się skorupa, która po 7-10 dniach sama odpada.
• Kriodestrukcja. Usuwanie brodawek podeszwowych ciekłym azotem w temperaturze -196°C. Wyniki zależą od profesjonalizmu lekarza. Zbyt głęboka ekspozycja prowadzi do powstania blizny, powierzchownej - do nawrotu choroby. W miejscu ekspozycji po raz pierwszy pojawia się zaczerwienienie, stopniowo tworzy się mały pęcherzyk z treścią surowiczą lub krwotoczną. Wysycha po tygodniu. Na jego miejscu tworzy się skórka. Odpada samoistnie po około dwóch tygodniach.
• Usuwanie laserem (dwutlenek węgla, erb lub barwniki pulsacyjne). "Złotym standardem". Kauteryzacja tkanki warstwa po warstwie, dzięki której specjalista podczas zabiegu może regulować głębokość naświetlania. Ma doskonałe efekty kosmetyczne, bezbolesność i gojenie w ciągu kilku dni. W miejscu narażenia natychmiast tworzy się skorupa, która znika po kilku dniach.
• metoda fal radiowych. Usuwanie nożem radiowym - specjalna elektroda emitująca fale o wysokiej częstotliwości. Podobnie jak w poprzednich przypadkach, w centrum ekspozycji tworzy się skorupa.

Podczas korzystania z dowolnej metody sprzętowej nigdy nie występuje krwawienie, ponieważ absolutnie wszystkie z nich kauteryzują naczynia krwionośne w momencie narażenia. Co więcej, wirus nie dostaje się do krwiobiegu, to znaczy nie ma ryzyka powstania zmian dziecięcych.

Podstawowe wymagania dotyczące pielęgnacji ran po usunięciu brodawek (niezależnie od metody):

• nie moczyć przez kilka dni;
• nie łamać skórki, nie otwierać pęcherzy (po kriodestrukcji);
• nie stosować żadnych produktów kosmetycznych i leków pielęgnacyjnych, z wyjątkiem środków antyseptycznych;
• nie przyklejać taśmą samoprzylepną, ale w razie potrzeby nałożyć luźny sterylny bandaż;
• unikać nasłonecznienia terenu;
• nie odwiedzaj saun, łaźni, basenów przez miesiąc lub dwa.

Jeśli rana ulegnie zapaleniu lub nie goi się przez dłuższy czas, konieczna jest natychmiastowa konsultacja z lekarzem.

Leczenie choroby w trzecim etapie (w zaawansowanych przypadkach)

Kiedy nowotwór osiągnie dość duży rozmiar, usuwa się go tylko chirurgicznie. Brodawkę wycina się w znieczuleniu miejscowym skalpelem. Na swoim miejscu często pozostaje blizna.

Szczególną uwagę należy zwrócić na pacjentów z cukrzycą. W ich przypadku terapię prowadzi się tylko według ostrych wskazań. W takim przypadku konieczna jest ostrożna, mało traumatyczna interwencja, aby uniknąć poważnych komplikacji.

Wszyscy pacjenci powinni pamiętać, że samodzielne leczenie brodawek podeszwowych nie jest tego warte. W każdym przypadku wymagana jest konsultacja ze specjalistą, który dobierze terapię zgodnie ze stadium choroby.

Brodawki podeszwowe u dzieci

Brodawki podeszwowe występują częściej u dzieci niż u dorosłych. Wynika to z nie w pełni wzmocnionej odporności. Czynniki prowokujące i objawy kliniczne choroby nie różnią się od przebiegu patologii u dorosłych. Istnieją jednak różnice w terapii. Brodawka podeszwowa u dziecka wymaga odpowiedzialnego podejścia.

Niektórzy eksperci doradzają odczekać około półtora roku, aż nowotwór ustąpi samoistnie, całkowicie zapominając, że dziecko może odczuwać ból podczas chodzenia, co z kolei wywołuje dyskomfort psychiczny.

Jednocześnie nie należy eksperymentować z recepturami tradycyjnej medycyny, ponieważ wiele roślin może wywołać reakcję alergiczną. Nie zaleca się również samodzielnego wybierania leków w aptece, ponieważ nie wszystkie z nich nadają się do stosowania w dzieciństwie.

Leczenie brodawek podeszwowych u dzieci najlepiej powierzyć specjaliście. Tylko on, po zbadaniu, będzie w stanie zasugerować najlepszy sposób na pozbycie się kolca. Spośród metod sprzętowych dla dziecka najlepiej nadają się kriodestrukcja i terapia laserowa, rzadziej stosuje się radiokoagulację i elektrokoagulację. Wycięcie chirurgiczne wykonuje się tylko u starszych dzieci iw znieczuleniu miejscowym.

Oprócz miejscowego leczenia brodawki podeszwowej u dziecka konieczne jest przyjmowanie leków przeciwwirusowych i wzmacnianie układu odpornościowego. Pomagają w tym kompleksy witaminowo-mineralne i immunostymulanty. Dawkowanie wszystkich leków wybiera wyłącznie lekarz, biorąc pod uwagę wiek dziecka i stan kręgosłupa.

Funkcje leczenia trudnych do usunięcia brodawek

Czasami Pomorzanie uporczywie powracają, bez względu na to, ile ich usunie i bez względu na metodę leczenia. W takich przypadkach należy znaleźć przyczynę obniżenia odporności miejscowej lub ogólnej i wybrać rodzaj immunoterapii:

• ogniskowa - wstrzykiwanie leków przeciwwirusowych (interferon), leczenie brodawek kremami na bazie imikwimodu, który jest modyfikatorem odpowiedzi immunologicznej;
• ogólne - wskazane dla skupiska mozaikowego o trwałym przebiegu, stosuje się leki immunostymulujące o niespecyficznym działaniu przeciwwirusowym.

Metodę leczenia wybiera wyłącznie specjalista, rzadko stosuje się ogólną immunoterapię.

Czy brodawka podeszwowa może przekształcić się w nowotwór złośliwy?

Choroba jest łagodna. Kręgosłup bardzo rzadko ulega nowotworom złośliwym i tylko w obecności czynników traumatycznych:

• częste próby samodzielnego usunięcia nowotworu;
• niewykwalifikowane i nieskuteczne leczenie dermatologa;
• regularna traumatyzacja nagromadzenia;
• nadmierne nasłonecznienie zmiany.

Oznaki złośliwej transformacji to:

• długa gojąca się rana;
• częste krwawienie;
• szybki wzrost brodawki;
• przekrwienie i swędzenie w zmianie;
• zmiana koloru i struktury nowotworu.

Aby nie martwić się ciągle brodawką, najłatwiej jest ją usunąć raz na zawsze.

Zapobieganie

Profilaktyka pierwotna polega na zapobieganiu zakażeniu organizmu wirusem brodawczaka ludzkiego i składa się z kilku zasad:

• przestrzeganie higieny osobistej i leczenie najmniejszych zranień na skórze stopy;
• leczenie nadpotliwości nóg;
• ostrożna pielęgnacja stóp (pedicure, peeling) oraz regularne stosowanie specjalnych produktów - kremów nawilżających, zmiękczających i kąpieli leczniczych;
• noszenie zamkniętych butów w publicznych łaźniach, saunach, basenach itp. ;
• staranne przetwarzanie wszystkich rzeczy (na przykład skarpet, ręczników), które miały kontakt z kolcem;
• zakup wygodnych butów do noszenia na co dzień, najlepiej z naturalnego materiału (aby zapobiec rozwojowi nadpotliwości).

Ponadto konieczne jest ciągłe wzmacnianie układu odpornościowego. Zdrowy tryb życia, prawidłowe odżywianie, hartowanie, uprawianie sportu wpłyną nie tylko pozytywnie na ogólną kondycję, ale także zwiększą obronę organizmu.

Profilaktyka wtórna to zapobieganie nawrotom choroby. Polega na przyjmowaniu środków przeciwwirusowych i immunomodulujących.

Opis: Jak wyleczyłem brodawkę podeszwową?

Kolec pojawił się niespodziewanie. Raczej na początku tego nie zauważyłem, wziąłem to za zgrubienie i po prostu próbowałem go usunąć pumeksem. Z biegiem czasu zacząłem odczuwać dyskomfort i ból podczas chodzenia. Poszedłem do dermatologa i zrobiłem kilka testów. Zdenerwowała mnie diagnoza: brodawka podeszwowa. Słyszałem, że bardzo trudno się go pozbyć. Nawet z laserem, nawet z zamrożeniem - w każdym razie prędzej czy później pojawia się ponownie. Dermatolog powiedział, że skoro regularnie usuwam wierzchnią warstwę, nie pozwalając jej rosnąć, można spróbować preparatów chemicznych. I tylko jeśli okażą się nieskuteczne, będziesz musiał uciec się do radykalnego usunięcia. Choroba została pokonana za pomocą zamrażającego leku. Jeśli Bóg pozwoli, nie będzie nawrotu. Lekarz poradził mi teraz, żebym zachował odporność, żeby kolce się nie pojawiały.